بررسی رابطه بین محیط فیزیکی با میزان یادگیری و شادکامی دانشجو معلم پسر دانشگاه فرهنگیان

پژوهش حاضر با هدف بر بررسی رابطه بین محیط فیزیکی با میزان یادگیری و شادکامی دانشجو معلم پسر دانشگاه فرهنگیان با استفاده از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق را کلیه دانشجو معلم پسر دانشگاه فرهنگیان در شهر تهران تشکیل می‌دهد که بر اساس آخرین آمار و اطلاعات تعداد این اعضاء 625 نفر می‌باشد که بر اساس روش نمونه­گیری تصادفی ساده، 238 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد استفاده در پژوهش از دو پرسش­نامه محقق ساخته محیط فیزیکی (1996) و پرسشنامه شادکامی اکسفورد استفاده گردید. روایی محتوایی پرسش­نامه‌ها مورد تأیید متخصصان و استاد راهنما قرار گرفته است. پایایی پرسش­نامه‌ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ، برای سنجش محیط فیزیکی، 89/0 و برای شادکامی، 91/0 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل از روش‌های آماری توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین محیط فیزیکی و هر یک از اجزاء (ابعاد) محیط فیزیکی (درجه حرارت و تهویه مناسب، میزان روشنایی، طرز چینش صندلی ها، فضای سبز دانشگاه، تجهیزات سمعی و بصری دانشگاه) با میزان یادگیری و شادکامی دانشجو معلم پسر دانشگاه فرهنگیان رابطه­ی معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین اجزاء محیط فیزیکی، سه بعد فضای سبز، طرز چینش صندلی، و تجهیزات آموزشی توانایی پیش بینی یادگیری داشجو معلم پسر دانشگاه فرهنگیان را دارند. نتایج تحلیل رگرسیون همچنین نشان داد که از بین اجزاء محیط فیزیکی، چهار بعد فضای سبز، حرارت و تهویه مناسب، تجهیزات آموزشی، و میزان روشنایی توانایی پیش بینی شادکامی داشجو معلم پسر دانشگاه فرهنگیان را دارند.